Smith-Magenis
Sendromu (SMS), genetik kökenli, nadir görülen ve çoklu sistemleri etkileyen
bir sendromdur. Gelişimsel gerilik, davranışsal bozukluklar ve belirgin yüz
özellikleri ile karakterizedir. İlk kez 1986 yılında Ann C. M. Smith ve Ellen
Magenis tarafından tanımlanmıştır. Genetik bozukluk, genellikle kromozom 17'nin
kısa kolundaki (17p11.2) bir delesyonla ilişkilidir.
Genetik Nedenleri
Smith-Magenis
Sendromu'nun en yaygın nedeni, 17. kromozomun p11.2 bölgesindeki RAI1 (Retinoic
Acid Induced 1) geninin silinmesidir. Bazı vakalarda ise sadece RAI1 geninde
nokta mutasyonları mevcuttur. Bu genin kaybı veya bozulması, sinir sistemi
gelişimi ve günlük ritimlerin düzenlenmesinde sorunlara yol açar. Vakaların
büyük çoğunluğu de novo (yeni gelişen)
mutasyonlardır; yani ebeveynlerden kalıtsal değildir.
Belirtiler ve Bulgular
SMS’in
klinik belirtileri yaşamın ilk yıllarında kendini gösterir. Belirtiler şu
şekilde özetlenebilir:
1. Gelişimsel Gecikmeler
2. Davranışsal Özellikler
3. Fiziksel Özellikler
4. Diğer Sistemik Bulgular
Tanı Yöntemleri
Tanı,
genetik testlerle doğrulanır. Aşağıdaki yöntemler kullanılır:
Tanı
genellikle çocukluk döneminde, gelişimsel bozukluklar ve davranışsal belirtiler
nedeniyle yapılan genetik incelemeler sonucunda konur.
Tedavi ve Yönetim
Smith-Magenis
Sendromu’nun kesin bir tedavisi bulunmamaktadır. Tedavi yaklaşımı
multidisipliner bir ekip tarafından, semptomlara yönelik şekilde planlanır:
Yaşam Kalitesi ve Beklenti
SMS’li
bireylerin yaşam kalitesi, erken tanı, uygun eğitim ve destek programları ile
artırılabilir. Erişkinliğe ulaşan bireylerde yaşam süresi genellikle normaldir
ancak bağımsız yaşam zordur ve sürekli bakım gerekebilir.
Sonuç